30 سال گذشت

هم‌زمان با 6 آذرماه امسال آيين سي‌امين سالگرد درگذشت داريوش شهزدای، از سوي خانواده‌ي آن روانشاد برگزار شد.
در اين آيين كه در تالار ايرج تهران برپا شد، شمار بسياری از خويشاوندان و دوستان داريوش شهزدای و همچنين مسوولان جامعه زرتشتی باشنده بودند.
مهرانگيز شهزادي تنها خواهر وي كه از سوی خانواده‌ي داريوش شهزادي و گلرخ مهری، همسر آن روانشاد سخن مي‌گفت از گلرخ مهری و كارهای او در اين 30 سال ياد كرد و گفت: «گلرخ در اين سال‌ها توانست 10سال به كار ويراستاری برای صدا و سيما بپردازد، 10 سال در سمت ارزياب صدا و سيما باشد و در 2 فيلم سينمايی مستند به ايفای نقش نخست پرداخته است. وی همچنين مترجم زبان اسپرانتو است.»
وي در سخنانش از همه‌ي كساني كه در اين سال‌‌ها ياري‌رسان بودند، سپاسگزاري كرد.
شهزادي در بخشي از سخنانش از پدر و مادر گلرخ و داريوش سپاسگزاری كرد و با يادي از پدرشان، موبد شهزادي گفت: «ما بر اين باوريم كه كسي كه خدابيامرز مي‌شود فاني نمي‌شود، بلكه تغييرشكل و مكان مي‌دهد.» وي از اين‌كه باشندگان با حضور خود روان داريوش را به سوي فروهران بدرقه كردند، سپاسداري كرد.
«مهرانگيز شهزادي» گفت: پس از درگذشت موبد رستم شهزادی، يادداشتی از ايشان پيدا كردم كه موبد شهزادي كنار دست‌نوشته‌هاي پسرش داريوش، نوشته و آن را كامل كرده بود. اين واپسين پيام پدر به فرزندش است شايد به او اميد و دلداري داده است شايد هم به خودش:
هزارن سال بگذشته‌ است
گه نشيب و گه فراز
گاه ناهموار و گاه هموار
جهان يكسان نمي‌ماند
تو اكنون مانده دور از ما، به دل غمگين
به دوشت كوله‌بار يادهاي دور
ولي ديرينه مي‌پايد
كنار رود آمو همدگر را باز خواهيم ديد
و روي پرنيان ريگ‌هاي آن به شادي پاي خواهيم كوفت
و جام باده‌ي خود را به شادي نوش خواهيم كرد
جهان يكسان نمي‌ماند
گهي غمگين، گهي شادان
به هر طرزي كه باشد عمر ما پايان پذيرد
ولي چيزي كه مي‌ماند نكويي با رفيقان، همدلان، خويشان.
عزيزان، قدر يكديگر بدانيد.
مهرانگيز شهزادي پس از بازگو كردن اين شعر، در پايان سخنانش از اسفنديار اختياري، نماينده زرتشتيان در مجلس، به عنوان يكي از هم‌دوره‌هاي داريوش در كانون دانشجويان خواست تا سخنراني كند.
اختياري نيز در سخنان خود از شهداي زرتشتي سخن گفت.
گفتني است داریوش شهزادی در تاریخ 6 دیماه 1328خورشیدی در تهران زاده شد. مادرش شادروان دولت لهراسب، پدرش روانشاد موبد رستم شهزادی بودند. او دوران تحصيل را در مدرسه جمشیدجم و سپس دبیرستان فیروز بهرام گذراند و پس از آن کارشناسی مهندسی الکترونیک را از دانشکده علم وصنعت دریافت کرد.
آنگاه به خدمت سربازی رفت، 4 ماه آموزشی را در پادگان و20 ماه بقیه را در رادیو تلویزیون قصرشیرین گذرانید. بلافاصله به استخدام صدا و سیما درآمد و در واحد فنی به کار مشغول شد و در سال 53 برای کارآموزی شش ماهه به ژاپن و فرانسه اعزام شد.
داریوش در سال 1357 با گلرخ مهری، ازدواج كرد و در سال 1359 تنها پسرشان رامتين به دنيا آمد.
گلرخ مهري سال‌ها پيش هم براي ما شرح حادثه‌اي‌ كه در آن داريوش جان باخته بود را چنين گفته بود: «روز 6 آذرماه سال 1360 بود، من و داريوش و رامتين سوار ماشين‌مان وارد پمپ بنزین خیابان ولیعصر شدیم ناگهان بمب منفجر شد. اول گمان کردم ماشین نقص فنی پیدا کرده، اما این‌گونه نبود و در آن لحظه همه چیز را می‌دیدم. دیدم که درختان از هر طرف افتادند، ولی هیچ صدایی را نمی‌شنیدم- سکوت مطلق بود، بعدها فهمیدم که در موج انفجار خلا ایجاد می‌شود، پسرم رامتین که در آن موقع یک سال و هفت‌ماه داشت را در بغل داشتم. می‌دیدم که گریه می‌کرد اما صدایش را نمی‌شنیدم خیلی وحشتناک بود. هنگامي كه دیدم داریوش از حال رفته و خودم هم نیمه‌ي تنم را احساس نمی‌کنم در یک لحظه بین این دنیا و آن دنیا قرار گرفتم و در آن لحظه تنها از خدا خواستم که لطفی در حق ما کند و رامتین را سالم نگه دارد که خوشبختانه همین‌طور هم شد. داریوش از دنیا رفت، من هم نیمه‌ي بدنم فلج شد و پسرم سالم ماند و کوچک‌ترین نقصی پیدا نکرد.»
گلرخ مهری در آن حادثه به شدت مجروح شد و قطع نخاع شده است. او جانباز 70 درصد است و تا امروز كه 30 سال از آن حادثه گذشته است با صبوري به ياد داريوش است و به اميد آينده، یاد داریوش شهزادی را گرامی داشته است.