نخستین شماره امرداد در سال ١٣٩١ خورشیدی چاپ شد. باز هم با دوستداران فرهنگ و تاریخ دیرپای ایران هستیم. در این شماره که دویست و هفتاد و چهارمین شماره‌ی امرداد، است، از انوشیروان دادگر نوشته‌ایم که به دستور او نخستین بنیاد نگارش و برگردان(تالیف و ترجمه) در جهان باستان، پایه‌ریزی شد و آغاز به کار کرد. در این نوشتار درباره‌ی کارهای انوشیروان دادگر و این‌که چرا مردم او را انوشیروان نامیدند، خواهید خواند.
  «آی مردم، ایران را بیابان می‌کنیم!»،‌عنوان سخن نخست این شماره به خامه‌ی(:قلم) سردبیر امرداد است. ستون سرخط تازه‌ها و تازه‌های کوتاه، از آن ستون‌هایی است که به خوانندگان امرداد کمک می‌کند تا از شماری از رخدادهای فرهنگی، ادبی و هنری در گستره‌ی ایران، به کوتاهی باخبر شوند. این دو ستون، در رویه‌ی نخست و رویه‌ی دوم در هر شماره از امرداد، چشم‌به راه شما خوانندگان هستند.
  در دومین رویه، افزون‌بر تازه‌های کوتاه همچون همیشه، گزارش‌هایی نیز از میراث فرهنگی و یادمان‌های تاریخی ایران خواهید خواند. خبرهایی از ثبت جهانی کوه سبلان در سیاهه‌ی میراث جهانی تا آب‌گرفتگی پاسارگاد.
  سومین رویه‌ی ‌امرداد، با ناگفته‌هایی از زندگی شادروان دکتر محمود روح‌الامینی، میزبان شما خوانندگان است. این ناگفته‌ها را «چماه کوهبنانی»، خواهرزاده‌ی دکتر روح‌الامینی، برای امرداد، ‌فرستاده است تا خوانندگان بخوانند و بیش از پیش، این دکتر مردم‌شناس را بشناسند.
  «چشمه‌ی باورها»، «نوشیدنی‌های ایرانی»، «نامه‌ای از میان نامه‌های رسیده‌ی شما» و «تازه‌های گردشگری» عنوان‌های دیگری است که در رویه‌ی مردم، خواهید خواند. 
  رویه‌ی چهارم در این شماره ویژه‌ی آنانی است که با شاهنامه‌ی حکیم توس، روز و شب می‌گذرانند و برای یافتن  شکوه ایرانی خود، از هیچ فرصتی برای آموختن از شاهنامه،‌دریغ نمی‌کنند. در این رویه گفت‌و‌گوی امرداد با «منصور وفایی»،‌ استاد نقاشی قهوه‌خانه‌ای را خواهید خواند. «شهرسازی و معماری در شاهنامه» عنوان دیگری است که به ساختار شهرسازی در ایران، به گواهی(استناد) شاهنامه می‌پردازد.
  «به فرهنگ باشد روان تندرست»، کتابی است که در این شماره به شما شاهنامه‌دوستان، معرفی شده است. با کتاب‌شناخت‌های رویه‌ی شاهنامه می‌توانید، کتاب شاهنامه‌ای موردعلاقه‌تان را برگزینید.
  افزون‌بر همه‌ی این ها در این شماره، نوشتاری از یک استاد نامدار از کشور افغانستان خواهید خواند. دکتر محمدیونس طغیان ساکایی، با قلمی روان، خوانندگان این رویه را با تلاش‌های شاهنامه‌شناختی استادان افغانستان آشنا می‌سازد. او از سختی‌های کار استادان این سرزمین و عدم دسترسی‌هایشان به برخی منابع گفته و در پایان از «بذرهایی سخن رانده که در شوره‌زار افکنده‌اند.»
  پنجمین رویه از امرداد(رویه اندیشه) به شادباش جشن اردیبهشتگان که چند روز دیگر، فراخواهد رسید، نوشتاری درباره‌ی این جشن، چرایی برگزاری آن و همچنین درباره‌ی معنای «اردیبهشت» دارد به گمان بسیار از خواندنش، لذت خواهید برد.
  «خنیاگری در روزگار ساسانیان»، نوشتاری است که به خنیا و خنیاگری در این دوره‌ی باستانی پرداخته است. در این نوشتار به گواهی سنگ‌نوشته‌ها و نقش‌برجسته‌ها و روایت رخدادنگاران، ‌بخشی از هنر خنیای ایرانی،‌ به تصویر آمده است.
در رویه‌ی اندیشه، نوشتاری دیگر نیز چشم به راه شما خوانندگان است. این نوشتار به دو سروده‌ی نامور و پرکاربرد پرداخته است. «اشم‌وهو» و «یتااهو وییریو» دو سروده‌ای هستند که به آن‌ها پرداخته شده است. معناهای گوناگون و البته نزدیک به همی که ترزبانان(مترجمان) از این سروده‌ها کرده‌اند را می‌توانید بخوانید و با دیدگاه نویسنده‌ی این نوشتار درباره‌ی معنای این سروده‌ی کوتاه اما پرمغز، آشنا شوید.
  رویه‌ی تاریخ(ششمین رویه) همچون همیشه به کند و کاو تاریخ ایران پرداخته است. در این رویه از «جنگ‌های ایران و روم» نوشته‌ایم و به این پرداخته‌ایم که چرا مردمان باخترزمین(غربی‌ها) در آثار فرهنگی و سینمایی خود از پرداختن به آن بخش از تاریخ روم که نبردهای ایران و روم را نشان می‌دهند،‌ همواره درگذشته‌اند و از تصویر کردنش، می‌هراسند.
«اسکندر گجستک و ایران» و «رادیو ایران ٧١ساله شد»،‌ دو عنوان دیگری هستند که می‌توانید در این رویه بخوانید. چهارم اردیبهشت‌ماه برابر است با سال‌روز گشایش رادیو ایران.
  رویه‌ی هفتم(زرتشتیان)، همچون هر شماره، شما خوانندگان را با خبرها و گزارش‌هایی از هازمان زرتشتی، همراهی خواهد کرد. 
  در هشتمین رویه یا رویه‌ی پایانی، از رخدادهای تاریخی ایران در بخش «روزشمار تاریخ» خواهید خواند. «بریده کتاب» «گردشگری»، «خوب است بدانیم» «خرده‌گیری» و «سخن بزرگ»، بخش‌های کوتاه و خواندنی واپسین رویه‌ی امرداد هستند.