گستره‌ی ميراث جهانی چغازنبيل راه خوبی برای گذر چارپايان و دام‌ها است. فضولات حيوانی در راه گردشگران و بوی بد پساب‌های نيشکر در اين فصل، شوندی(:سببی) ‌شده تا گردشگران از بازديد گستره‌ی جهانی چغازنبيل خودداری کنند. از سوی ديگر کارخانه‌های پيرامون چغازنبيل که البته فاصله بسياری تا اين اثر دارند، زمين‌های بسياری را زير کشت نيشکر دارند.
به گزارش ميراث خبر؛ چغازنبيل، نيايشگاه باستاني‌است که در روزگار ايلامی ها و نزديک به ١٢٥٠ پيش از ميلاد ساخته شده‌است. اين اثر تاريخی که در سال ١٩٧٩ در سياهه‌ی ميراث جهانی يونسکو ثبت شد ‌امروزه جای چريدن گوسفندان شده است و تنها ١٠ تن نيروی كارشناس و نگهبان دارد.
 
«بهنام اسکندری»، باستان‌شناس و راهنمای گردشگری چغازنبيل در‌باره‌ی بوی بد در اين گستره‌ی باستانی گفت: «امروزه بوی بدی چغازنبيل يا از تخمير زباله‌های نيشکر است، يا پسمانده‌ی زباله‌ای است که با آب درهم آميخته شده است.»
اثر جهانی چغازنبيل در مثلثی جای گرفته است که ٣ راس آن کارخانه‌های ميان‌آب، کارون و هفت‌تپه قرار دارند که اين کارخانه‌ها، زمين‌های گسترده‌ای را زير کشت نيشکر دارند. برداشت نيشکر از راه آتش زدن انجام می شود که اين به خودی خود يک آلاينده‌ی طبيعی به شمار می آيد که هم به چغازنبيل و هم به مردم آسيب می رساند.
روستاييان بر اين باورند كه، ٣ راه بيشتر برای گذر چارپايان ندارند. ٢ راه  پيرامون چغازنبيل است که به شوند دره‌های ژرف مرگ دام‌ها را در پی دارد. می ماند يک راه که  هموار و کوتاه است و آن هم گذر گوسفندان از ميانه‌ی چغازنبيل است.
به گفته‌ی روستاييان پيرامون چغازنبيل، حتا پايگاه ميراث‌فرهنگی بارها جلوی گذر دام‌ها را گرفته‌اند که گله‌‌های پی در پی در شورای حل اختلاف را دربر داشته است.